تئاتر کلاسیک چیست

تئاتر کلاسیک به سبک و شیوه‌ ای از نمایش گفته می‌ شود که ریشه در دوران باستان، به‌ ویژه در یونان و روم باستان دارد. این نوع تئاتر بر پایه‌ ی اصولی چون وحدت زمان، مکان و داستان، و همچنین استفاده از شخصیت‌ های اسطوره‌ ای و موضوعات فلسفی یا اخلاقی شکل گرفته است. در این مقاله از وب‌سایت هنرمند ایران، با موضوع تئاتر کلاسیک چیست همراه شما هستیم؛ با نگاهی هنری به دنیای فرهنگ و خلاقیت، همراه ما بمانید.

تئاتر کلاسیک

تئاتر کلاسیک یکی از قدیمی‌ ترین و تأثیرگذارترین سبک‌ های نمایشی است که ریشه در یونان و روم باستان دارد. این سبک با تأکید بر اصولی چون وحدت زمان، مکان و عمل، ساختار مشخصی را برای نمایش‌ ها ارائه می‌ دهد. در تئاتر کلاسیک شخصیت‌ ها معمولا از طبقات بالای اجتماعی هستند و داستان‌ ها اغلب حول محور موضوعات اخلاقی و انسانی می‌ چرخند.
تئاتر کلاسیک به سبکی از نمایش اطلاق می‌ شود که ریشه در یونان و روم باستان دارد. این سبک با تأکید بر اصولی چون وحدت زمان، مکان و عمل، ساختار مشخصی را برای نمایش‌ ها ارائه می‌ دهد. در تئاتر کلاسیک، شخصیت‌ ها از طبقات بالای اجتماعی هستند و داستان‌ ها اغلب حول محور موضوعات اخلاقی و انسانی می‌ چرخند. آثار برجسته‌ ای چون پادشاه ادیپ از سوفوکل و هملت از شکسپیر نمونه‌ هایی از این سبک هستند.

اجرای تئاتر کلاسیک

اجرای تئاتر کلاسیک نیازمند رعایت دقیق قواعد و اصول این سبک است. بازیگران باید توانایی ایفای نقش‌ های پیچیده و عمیق را داشته باشند و دیالوگ‌ ها با دقت و تأثیر گذاری بیان شوند. دکور و لباس‌ ها نیز باید با دقت طراحی شوند تا فضای تاریخی و فرهنگی نمایش را به درستی منتقل کنند.
اجرای تئاتر کلاسیک نیازمند رعایت دقیق قواعد و اصول این سبک است. بازیگران باید توانایی ایفای نقش‌ های پیچیده و عمیق را داشته باشند و دیالوگ‌ ها با دقت و تأثیر گذاری بیان شوند. دکور و لباس‌ ها نیز باید با دقت طراحی شوند تا فضای تاریخی و فرهنگی نمایش را به درستی منتقل کنند. این نوع اجراها معمولاً در سالن‌ های معتبر و با حضور تماشاگران علاقه‌ مند به آثار کلاسیک برگزار می‌ شوند.

تئاتر کلاسیک در تهران

در تهران تئاتر کلاسیک به ویژه در سالن‌ های معتبر و جشنواره‌ های فرهنگی اجرا می‌ شود. علاقه‌ مندان می‌ توانند با مراجعه به این مکان‌ ها از برنامه‌ های نمایش‌ های کلاسیک مطلع شوند و تجربه‌ ای متفاوت از تئاتر را شاهد باشند. برخی از سالن‌ های معروف تهران که نمایش‌ های کلاسیک در آن‌ ها برگزار می‌ شود عبارتند از: سالن ایرانشهر ،سالن تئاتر شهر، سالن چهارسو

تئاتر های کلاسیک

تئاترهای کلاسیک به آثار برجسته نویسندگان بزرگ یونان باستان مانند سوفوکل، آریستوفان و یوریپید اشاره دارد. این آثار که به موضوعاتی همچون سرنوشت، عدالت، اخلاق و تعارضات انسانی می‌ پردازند، پایه‌ های هنر نمایش را شکل داده‌ اند و تا امروز در سراسر جهان اجرا و مطالعه می‌ شوند. نمایشنامه‌ های این دوره با ساختار منظم، حضور کُر و تمرکز بر مسائل انسانی و فلسفی، نقش مهمی در تاریخ تئاتر داشته‌ اند.
از سوی دیگر در دوره‌ های بعدی مانند رنسانس اروپا نویسندگانی چون ویلیام شکسپیر به عرصه تئاتر وارد شدند و با خلق آثار پیچیده و متنوع، زمینه‌ ساز تحول و گسترش هنر نمایش شدند. شکسپیر با پرداختن به موضوعات گسترده‌ ای از عشق و جاه‌ طلبی تا سیاست و خیانت، تئاتر را به سطحی جدید از عمق روانشناسی و پیچیدگی انسانی رساند.

تئاتر کمدی کلاسیک

تئاتر کمدی کلاسیک به نمایش‌ هایی گفته می‌ شود که با استفاده از طنز و شوخی، به نقد و بررسی مسائل اجتماعی و انسانی می‌ پردازند. این سبک در یونان باستان توسط نویسندگانی چون آریستوفان توسعه یافت و تأثیر زیادی بر کمدی‌ های مدرن داشت. در تئاتر کمدی کلاسیک شخصیت‌ ها ویژگی‌ های اغراق‌ آمیز دارند و داستان‌ ها با پایان خوش خاتمه می‌ یابند. این ویژگی‌ ها باعث می‌ شود تا تئاتر کمدی کلاسیک به‌ عنوان یکی از محبوب‌ ترین ژانر های نمایشی شناخته شود.

تئاتر در جدول کلاسیک

عبارت تئاتر در جدول کلاسیک به نمایش هایی اشاره داشته باشد که در قالب‌ های سنتی و کلاسیک اجرا می‌ شوند. این نمایش‌ ها معمولا در قالب‌ های مشخصی چون تراژدی یا کمدی کلاسیک ارائه می‌ شوند. در جدول‌ های برنامه‌ ریزی فرهنگی و هنری، این نوع نمایش‌ ها با عنوان تئاتر کلاسیک یا نمایش‌ های کلاسیک معرفی می‌ شوند.

تئاتر بهزاد محمدی

بهزاد محمدی، هنرمند برجسته تئاتر کمدی ایران، با بیش از دو دهه فعالیت در این عرصه شناخته می‌ شود. او با نمایش‌ هایی مانند قهوه‌ خانه زری خانم، زندگی شیشه‌ ای و دروغ چرا؟ توانسته است جایگاه ویژه‌ ای در تئاتر ایران پیدا کند. محمدی با رویکردی نوین و متفاوت به تئاتر کمدی، مخاطبان گسترده‌ ای را جذب کرده است.
او همچنین در تلویزیون با سریال‌ هایی چون باجناق‌ ها و مهمان‌ پذیر طوبی حضور داشته و در سینما با فیلم‌ هایی مانند آژانس ازدواج و با من شوخی نکن به ایفای نقش پرداخته است. با این حال فعالیت اصلی او در تئاتر کمدی شبانه و آزاد متمرکز است و در این حوزه به عنوان یکی از پیشگامان شناخته می‌ شود.

تئاتر به شکل کلاسیک در کجا شروع به کار کرد

تئاتر کلاسیک به‌ عنوان یکی از قدیمی‌ ترین سبک‌ های نمایشی، نخستین بار در یونان باستان و در شهر آتن آغاز شد. در این دوره نمایش‌ ها در معابد و فضاهای عمومی اجرا می‌ شد و به تدریج به یکی از ارکان فرهنگ یونانی تبدیل شد.
این سبک با تأکید بر اصولی چون وحدت زمان، مکان و عمل، ساختار مشخصی را برای نمایش‌ ها ارائه می‌ دهد. در روم باستان نیز تئاتر کلاسیک با ویژگی‌ های مشابه توسعه یافت و تأثیر زیادی بر فرهنگ نمایشی غربی گذاشت. با گذشت زمان، این سبک به کشورهای مختلف منتقل شد و در دوره رنسانس در اروپا دوباره احیا گردید.

فیلم تئاتر کلاسیک

فیلم تئاتر کلاسیک به آثاری گفته می‌ شود که با الهام از نمایش‌ های کلاسیک، به صورت سینمایی بازسازی شده‌ اند. این فیلم‌ ها تلاش می‌ کنند تا روح و ساختار تئاتر کلاسیک را در قالب سینما به نمایش بگذارند. از جمله آثار برجسته در این زمینه می‌ توان به فیلم‌ هایی چون تراژدی‌ های سوفوکل و کمدی‌ های آریستوفان اشاره کرد که با حفظ ویژگی‌ های اصلی تئاتر کلاسیک، به سینما منتقل شده‌ اند. این نوع آثار به تماشاگران این امکان را می‌ دهند تا با تئاتر کلاسیک آشنا شوند و از دیدگاه سینمایی نیز از آن لذت ببرند.

بلیط تئاتر کلاسیک

برای مشاهده نمایش‌ های تئاتر کلاسیک، علاقه‌ مندان می‌ توانند از طریق وب‌ سایت‌ های معتبر بلیط تهیه کنند. این بلیط‌ ها شامل اطلاعاتی چون تاریخ، ساعت و مکان اجرای نمایش هستند. برخی از وب‌ سایت‌ های معتبر برای خرید بلیط تئاتر کلاسیک در تهران عبارتند از:
تیوال ، فان‌تیکت ، سایت‌ های اختصاصی سالن‌ های تئاتر
علاقه‌ مندان می‌ توانند با مراجعه به این وب‌ سایت‌ ها، از برنامه‌ های نمایش‌ های کلاسیک مطلع شوند و بلیط مورد نظر خود را خریداری کنند.

نمایشنامه کلاسیک چیست

نمایشنامه کلاسیک به متنی اطلاق می‌ شود که بر اساس اصول و قواعد تئاتر کلاسیک نوشته شده باشد. این نمایشنامه‌ ها معمولا دارای ساختار مشخصی هستند و موضوعاتی چون اخلاق، سرنوشت و عدالت را بررسی می‌ کنند. از ویژگی‌ های بارز نمایشنامه‌ های کلاسیک می‌ توان به رعایت وحدت زمان، مکان و عمل، استفاده از شخصیت‌ های نمادین و زبان شاعرانه اشاره کرد. این ویژگی‌ ها باعث می‌ شود تا نمایشنامه‌ های کلاسیک همچنان در دنیای معاصر مورد توجه قرار گیرند و در آموزش تئاتر به‌ عنوان منابع اصلی استفاده شوند.

ویژگی های یک تئاتر کلاسیک

ویژگی‌ های تئاتر کلاسیک شامل رعایت اصولی چون وحدت زمان، مکان و عمل، استفاده از شخصیت‌ های نمادین، زبان شاعرانه و پرداختن به موضوعات اخلاقی و انسانی است.
این ویژگی‌ ها باعث می‌ شود تا تئاتر کلاسیک همچنان در دنیای معاصر مورد توجه قرار گیرد. در تئاتر کلاسیک، داستان‌ ها معمولاً حول محور موضوعاتی چون سرنوشت، عدالت و اخلاق می‌ چرخند و شخصیت‌ ها از طبقات بالای اجتماعی هستند. این سبک با تأکید بر ساختار مشخص و اصولی، به‌ عنوان یکی از ارکان فرهنگ نمایشی غربی شناخته می‌ شود.

نمایشنامه کلاسیک و رنسانس

نمایشنامه‌ های کلاسیک آثاری هستند که در دوران باستان، به‌ ویژه در یونان و روم، نوشته شده‌ اند. این نمایشنامه‌ ها به موضوعاتی چون سرنوشت، عدالت، و اخلاق می‌ پرداختند و ساختاری منظم داشتند.
در دوران رنسانس نویسندگان اروپایی با بازگشت به آموزه‌ های کلاسیک، آثار جدیدی خلق کردند که ترکیبی از سنت و نوآوری بودند. برای مثال، نمایشنامه هملت اثر ویلیام شکسپیر، با تأثیر از تراژدی‌ های یونانی، به بررسی عمیق روان‌ شناسی شخصیت‌ ها پرداخته است. این آثار همچنان در سراسر جهان اجرا و مطالعه می‌ شوند و تأثیرات عمیقی بر ادبیات و تئاتر مدرن داشته‌ اند.

قوانین تئاتر کلاسیک

تئاتر کلاسیک بر اساس قوانینی خاص شکل گرفته است که از آن جمله می‌ توان به وحدت زمان، مکان، و عمل اشاره کرد. وحدت زمان به این معناست که رخدادهای نمایش باید در مدت‌ زمان معینی اتفاق بیفتند. وحدت مکان به این معناست که تمام وقایع نمایش در یک مکان مشخص رخ دهد. وحدت عمل نیز به این معناست که تنها یک داستان اصلی در نمایش دنبال شود. این اصول در آثار نویسندگانی چون سوفوکل و آریستوفان مشاهده می‌ شود. رعایت این قوانین موجب ایجاد ساختاری منظم و تأثیرگذار در نمایش‌ ها می‌ شود.

تئاتر به شکل کلاسیک در کجا شروع شد

تئاتر به شکل کلاسیک در یونان باستان آغاز شد. در قرن پنجم پیش از میلاد، نمایش‌ های تراژدی و کمدی در جشنواره‌ های دیونیزیا در آتن اجرا می‌ شد. این جشنواره‌ ها به‌ عنوان محلی برای پرستش خدای دیونیزوس و همچنین نمایش آثار نمایشی مورد استفاده قرار می‌ گرفت. نویسندگانی چون سوفوکل، آیسخولوس، و آریستوفان در این دوره آثار خود را ارائه دادند.

نمایشنامه کلاسیک کوتاه

نمایشنامه‌ های کلاسیک کوتاه به آثاری اطلاق می‌ شوند که با وجود کوتاهی، عمیق و تأثیرگذار هستند. این نمایشنامه‌ ها بر یک موضوع خاص تمرکز دارند و با استفاده از دیالوگ‌ های قوی و شخصیت‌ پردازی دقیق، پیام خود را منتقل می‌ کنند. برای مثال، مکبث اثر ویلیام شکسپیر، با وجود طول نسبتا کوتاه، به‌ خوبی مفاهیم قدرت و فساد را به تصویر می‌ کشد.

نمایشنامه های کلاسیک یونان

نمایشنامه‌ های کلاسیک یونان به آثاری گفته می‌ شوند که در قرن‌ های پنجم و چهارم پیش از میلاد در یونان باستان نوشته شده‌ اند و پایه و اساس تئاتر غربی را شکل داده‌اند. این آثار نمایشی معمولا به موضوعات عمیقی مانند سرنوشت، عدالت، اخلاق، تعارضات انسانی، و روابط بین انسان و خدایان می‌ پرداختند و با طرح مسائل بنیادین زندگی و جامعه، مخاطبان خود را به تفکر و تعمق دعوت می‌ کردند.
این نمایشنامه‌ ها عمدتا در جشنواره‌ های مذهبی و فرهنگی دیونیزیا در آتن اجرا می‌ شدند، جشنی که به پرستش خدای دیونیزوس اختصاص داشت و به یکی از مهم‌ ترین رویدادهای هنری و اجتماعی آن زمان تبدیل شده بود. اجرای این آثار فرصتی بود برای جمع شدن مردم، بحث در مورد مسائل اخلاقی و سیاسی، و تجربه‌ی همبستگی اجتماعی.
نویسندگان برجسته این دوره از جمله سوفوکل، آیسخولوس، و یوریپید، با خلق آثار ماندگاری همچون ادیبوس شاه و پرسیفونه، شخصیت‌ های پیچیده و موقعیت‌ های تراژیک را به تصویر کشیدند که بازتاب‌ دهنده بحران‌ ها و ارزش‌ های جامعه یونان باستان بود. این نمایشنامه‌ ها نه تنها از نظر درام و محتوا بلکه از لحاظ ساختاری نیز نوآورانه بودند و اصولی مانند حضور کُر، استفاده از ماسک و فرم‌ های خاص دیالوگ را پایه‌ گذاری کردند.

نمایشنامه های کلاسیک جهان 

نمایشنامه‌ های کلاسیک جهان که در دوران‌ های مختلف تاریخ در نقاط مختلف جهان نوشته شده‌ اند، ویژگی‌ های مشترکی با نمایشنامه‌ های کلاسیک یونان دارند. این آثار معمولا به موضوعاتی چون سرنوشت، عدالت، و اخلاق می‌ پردازند و ساختاری منظم دارند.
برای مثال هملت اثر ویلیام شکسپیر، با تأثیر از تراژدی‌ های یونانی، به بررسی عمیق روان‌ شناسی شخصیت‌ ها پرداخته است. این نمایشنامه‌ ها تأثیرات عمیقی بر ادبیات و تئاتر مدرن داشته اند و همچنان در سراسر جهان اجرا و مطالعه می‌ شوند.

نمونه تئاتر کلاسیک

نمونه‌ های برجسته‌ ای از تئاتر کلاسیک شامل آثار نویسندگانی چون سوفوکل، آیسخولوس، و ویلیام شکسپیر هستند. برای مثال پادشاه ادیپ اثر سوفوکل، به بررسی مفاهیم سرنوشت و گناه می‌ پردازد. هملت اثر ویلیام شکسپیر، با تمرکز بر انتقام و فساد، یکی از معروف‌ ترین آثار تئاتر کلاسیک است.
تئاتر کلاسیک با آثار برجسته‌ ای چون پادشاه ادیپ و آنتیگونه از سوفوکل، پرندگان و ابرها از آریستوفان و هملت و مکبث از ویلیام شکسپیر شناخته می‌ شود. این آثار با ساختار منظم، شخصیت‌ پردازی عمیق و پرداختن به موضوعات انسانی و اخلاقی، تأثیر زیادی بر تئاتر مدرن گذاشته‌ اند.

ریشه تئاتر کلاسیک

ریشه تئاتر کلاسیک به یونان باستان باز می‌ گردد و به ویژه در قرن پنجم پیش از میلاد، این هنر به اوج شکوفایی خود رسید. در این دوره، جشنواره‌ های بزرگ مذهبی و فرهنگی به نام دیونیزیا در شهر آتن برگزار می‌ شد که همزمان محل پرستش خدای دیونیزوس، خدای شراب و شادی، و محل نمایش آثار نمایشی بود. این جشنواره‌ ها با شور و هیجان فراوان برگزار می‌ شدند و تئاتر نقش بسیار مهمی در زندگی اجتماعی، مذهبی و فرهنگی مردم آن زمان ایفا می‌ کرد.
نمایش‌ های تراژدی و کمدی که در این جشنواره‌ ها اجرا می‌ شدند، علاوه بر سرگرمی، به طرح مسائل فلسفی، اخلاقی، اجتماعی و سیاسی می‌ پرداختند. تراژدی‌ ها غالبا به مضامینی چون سرنوشت، اخلاق، و تعارضات انسانی توجه داشتند و با فضایی جدی و عمیق همراه بودند. در مقابل کمدی‌ ها با زبان طنزآمیز و اغراق‌ آمیز خود، به نقد اجتماعی و سیاسی می‌ پرداختند و نقش مهمی در بازتاب روح زمان و نگرش‌ های مردم داشتند.
نویسندگان بزرگ این دوران، از جمله سوفوکل، آیسخولوس، و یورپیدس در حوزه تراژدی، و آریستوفان در حوزه کمدی، آثار ماندگاری خلق کردند که تا امروز به عنوان نمونه‌ های بی‌ نظیر تئاتر کلاسیک شناخته می‌ شوند. این نمایشنامه‌ ها نه تنها در یونان باستان، بلکه در سراسر اروپا و جهان تأثیر عمیقی بر شکل‌ گیری هنر تئاتر گذاشتند.

تاریخچه تئاتر در جهان

تئاتر به‌ عنوان یکی از قدیمی‌ ترین اشکال هنرهای نمایشی، ریشه در تمدن‌ های باستانی دارد. در یونان باستان، تئاتر به‌ عنوان بخشی از جشنواره‌ های مذهبی به‌ ویژه در شهر آتن رونق یافت. در این دوره، نمایش‌ های تراژدی و کمدی در تئاتر دیونیزوس اجرا می‌ شد. همچنین در روم باستان تئاتر به‌ عنوان ابزار سرگرمی و نمایش قدرت سیاسی مورد استفاده قرار می‌ گرفت.
در قرون وسطی، تئاتر مذهبی در کلیسا ها و میدان‌ های عمومی اجرا می‌ شد. با آغاز رنسانس، تئاتر کلاسیک دوباره احیا شد و آثار نویسندگانی مانند شکسپیر در انگلستان و مولیر در فرانسه به‌ وجود آمد. در قرن بیستم، تئاتر مدرن با ظهور سبک‌ هایی مانند رئالیسم، سوررئالیسم و تئاتر ابزورد شکل گرفت و همچنان در حال تحول است.

قدیمی ترین تئاتر جهان

قدیمی‌ ترین تئاتر شناخته‌ شده جهان، تئاتر توریکوس در یونان است که ساخت آن به قرن ششم پیش از میلاد باز می‌ گردد. این تئاتر در منطقه آتیکا نزدیک به آتن، واقع شده و از اهمیت تاریخی و فرهنگی بسیار بالایی برخوردار است. در دوره‌ ای که هنر نمایش هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار داشت، تئاتر توریکوس نقش کلیدی در شکل‌ گیری و توسعه هنرهای نمایشی ایفا کرد.
در ابتدا این تئاتر به‌ عنوان مکانی برای تجمعات عمومی، اجتماعات سیاسی و مذهبی شهروندان آتیکا مورد استفاده قرار می‌ گرفت. ساختار اولیه آن به صورت کشیده و غیر مدور بود، که تفاوت قابل توجهی با ساختارهای دایره‌ ای یا نیم‌ دایره‌ ای تئاترهای بعدی داشت. این طراحی غیر معمول احتمالا به دلیل نیازهای خاص جمعیت و فضای موجود در آن زمان شکل گرفته بود و نشان‌ دهنده مراحل اولیه تفکر معماری تئاتری بود.
با گذشت زمان و افزایش اهمیت نمایش‌ های دراماتیک در فرهنگ یونانی، بخش‌ هایی به این تئاتر افزوده شد تا فضای نمایش و دید مخاطبان بهبود یابد. این تغییرات به تدریج به شکل‌ گیری فرم‌ های شناخته شده‌ تر معماری تئاتری منجر شد که بعدها در تئاترهای بزرگ‌ تر و پیشرفته‌ تر یونان مانند تئاتر دیونیسوس دیده شد. تئاتر توریکوس به عنوان یکی از نخستین نمونه‌ های معماری تئاتر، الگویی برای طراحی‌ های بعدی شد و تاثیر مهمی بر هنر و معماری تئاترهای باستانی گذاشت.

سبک های مختلف تئاتر

تئاتر در طول تاریخ دستخوش تحولات زیادی شده و سبک‌ های مختلفی را به خود دیده است. در یونان باستان، تئاتر به دو سبک اصلی تراژدی و کمدی تقسیم می‌ شد. در روم باستان، نمایش‌ های سرگرم‌ کننده و نمایشی با ابعاد بزرگ‌ تر و تأکید بر جلوه‌ های ویژه رایج بود. در قرون وسطی، تئاتر مذهبی با محوریت داستان‌ های دینی در کلیسا ها اجرا می‌ شد.
با آغاز رنسانس، تئاتر کلاسیک دوباره احیا شد و در قرن نوزدهم، سبک‌ هایی مانند رئالیسم و ناتورالیسم در تئاتر ظهور کردند. در قرن بیستم، جنبش‌ های مختلفی مانند تئاتر ابزورد، سوررئالیسم و تئاتر تجربی به‌ وجود آمد که هر کدام ویژگی‌ های خاص خود را داشتند.

سبک کلاسیک در تئاتر

سبک کلاسیک در تئاتر به دوره‌ ای اشاره دارد که در آن اصول و قواعد مشخصی برای ساختار نمایش‌ ها وجود داشت. در یونان باستان نمایش‌ های تراژدی و کمدی با رعایت اصولی مانند وحدت زمان، مکان و عمل نوشته می‌ شدند. این اصول بعدها در روم باستان و در دوران رنسانس نیز مورد توجه قرار گرفت. در تئاتر کلاسیک شخصیت‌ ها معمولا نمایانگر ویژگی‌ های انسانی و اخلاقی خاصی بودند و داستان‌ ها به‌ گونه‌ ای طراحی می‌ شد که پیام‌ های اخلاقی و اجتماعی را منتقل کنند.

تأثیر تئاتر کلاسیک

تئاتر کلاسیک تأثیر عمیقی بر هنرهای نمایشی و فرهنگ غربی داشته است. اصول و قواعدی که در تئاتر کلاسیک مطرح شد، مبنای بسیاری از نمایش‌ های بعدی قرار گرفت. برای مثال، وحدت زمان، مکان و عمل که در یونان باستان مطرح شد، در دوران رنسانس و حتی در تئاتر مدرن نیز مورد توجه قرار گرفت.
همچنین موضوعات انسانی و اخلاقی که در نمایش‌ های کلاسیک مطرح می‌ شد همچنان در آثار نمایشی معاصر مورد استفاده قرار می‌ گیرد. تأثیرات تئاتر کلاسیک در آثار نویسندگانی مانند شکسپیر، مولیر و گوته مشهود است و همچنان در تئاترهای معاصر قابل مشاهده است.

⏬مقالات پیشنهادی برای شما عزیزان⏬

شعر غمگین مولانارمان های معروف جهانیاشعار ممنوعه سیمین بهبهانی

مطالعه بیشتر