سبک های مختلف نقاشی

نقاشی یکی از قدیمی‌ ترین و محبوب‌ ترین هنرهاست که از دیرباز تا به امروز به اشکال گوناگون خلق شده است. در این مقاله از وب‌سایت هنرمند ایران، با موضوع سبک های مختلف نقاشی همراه شما هستیم؛ با نگاهی هنری به دنیای فرهنگ و خلاقیت، همراه ما بمانید.

نقاشی

نقاشی یکی از قدیمی‌ ترین و محبوب‌ ترین هنرهاست که از دیرباز تا به امروز به اشکال گوناگون خلق شده است. به‌عبارتی، می‌توان گفت که غارنشینان نخستین افرادی بودند که این هنر را بر روی دیوارهای غارها به نمایش گذاشتند.

نقاشی در واقع هسته اصلی ابراز احساسات انسانی مانند امید، رؤیا، ترس و… را تشکیل می‌دهد. با گذشت زمان، سبک‌های متنوعی به وجود آمده‌اند که هنر نقاشی را غنی و متحول کرده‌اند.

سبک های مختلف نقاشی

در هر دوره، نقاشان با زبان منحصر به فرد خود کوشیده‌اند انسان، جهان و رویای او را تصویر کنند. این دگرگونی‌ ها نشان می‌دهد که نقاشی فقط تقلید از واقعیت نیست؛ بلکه آفرینش جهانی تازه از درون هنرمند است.

امروز نیز، با پیوند فناوری و هنر، مرزهای نقاشی بیش از پیش گسترده شده‌اند و این راه همچنان ادامه دارد. نقاشی، در نهایت، تجلی بی‌ پایان روح جستجو گر انسان است؛ انسانی که همواره در تلاش برای فهم خویش و دنیای پیرامونش بوده و هست.

انواع سبک های مختلف نقاشی

انواع سبک‌های نقاشی را بهتر است بررسی کنیم تا ببینیم این سبک‌های متنوع تحت تأثیر چه شرایط و عواملی شکل گرفته‌اند و مهم‌تر از همه، چه چیزی باعث تمایز این سبک‌ها از یکدیگر می‌شود. همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد.

یکی از اصلی‌ترین دلایل ظهور این همه سبک جذاب و متفاوت در دنیای نقاشی، پیدایش تکنیک‌ها و ابزارهای گوناگون است. علاوه بر این ابزارها، رنگ‌ها و موادی که برای نقاشی به کار می‌روند نیز در توسعه سبک‌های نقاشی تأثیر بسزایی داشته‌اند.

نقاشی سبک رئالیسم 

سبک رئالیسم در قرن نوزدهم به عنوان واکنشی علیه رمانتیسیسم پر آب‌ و تاب ظهور کرد. نقاشان رئالیست بر آن بودند که دنیا را همان‌ طور که هست، بدون اغراق یا زیباسازی، به تصویر بکشند.

گوستا و کوربه، یکی از پیشگامان این جنبش، باور داشت که هنر باید بازتاب واقعیت ملموس باشد، نه خیال یا آرمان. در رئالیسم، سوژه‌ های روزمره، کارگران، روستاییان و مناظر طبیعی به موضوعاتی شریف و درخور نقاشی تبدیل شدند.

سبک رئالیسم نقاشی

نور و رنگ به‌ گونه‌ ای به کار می‌رفتند که عمق و حسی واقعی به تصویر ببخشند. رئالیسم در حقیقت حرکتی برای دموکراتیزه کردن هنر بود؛ یعنی هنر دیگر متعلق به اشراف یا اسطوره‌ ها نبود، بلکه به زندگی عادی مردم نیز ارج می‌نهاد. در این سبک، وفاداری به مشاهده دقیق از طبیعت و انسان اهمیت فراوان داشت.

نقاشی سبک امپرسیونیسم

امپرسیونیسم در نیمه دوم قرن نوزدهم، با رد قیود سخت کلاسیک، تحولی بنیادین در نقاشی پدید آورد. هنرمندانی چون کلود مونه، ادگار دگا و پیر آگوست رنوار با تمرکز بر ثبت لحظه‌ های گذرا و بازی نور بر اشیا، دنیایی زنده و پر تحرک آفریدند.

در امپرسیونیسم، ضربات قلم مو سریع، آزاد و گاه نیمه‌ شفاف بودند. رنگ‌ های خالص، بدون ترکیب زیاد روی بوم قرار می‌گرفتند تا چشم بیننده خود رنگ نهایی را بسازد.

سبک امپرسیونیسم نقاشی

سوژه‌ ها اغلب مناظر طبیعی، زندگی روزمره و جشن‌ های مردمی بودند. این نقاشان تلاش می‌کردند حال و هوای لحظه‌ ای خاص را ثبت کنند، مانند بازتاب نور خورشید بر آب یا جنب‌ و جوش یک خیابان. امپرسیونیسم در زمان خود به شدت مورد انتقاد قرار گرفت اما بعد ها به عنوان یکی از تأثیر گذار ترین جنبش‌ های هنری شناخته شد.

نقاشی سبک اکسپرسیونیسم

اکسپرسیونیسم جنبشی بود که در آغاز قرن بیستم به دنبال بیان احساسات درونی و دغدغه‌ های انسانی برآمد. هنرمندانی مانند ادوارد مونک (“فریاد”) و گروه‌های چون پل اکسپرسیونیسم آلمانی، با اغراق در رنگ، فرم و خط، سعی در نمایش حالات روحی و هیجانات شدید داشتند. در اکسپرسیونیسم، دنیای بیرونی فدای دنیای درونی می‌شود.

سبک اکسپرسیونیسم نقاشی

رنگ‌ ها غیر واقعی، اشکال تحریف‌ شده و فضا ها نا آرام هستند. هدف این سبک القای حالت‌ های عاطفی شدید مانند ترس، اضطراب، عشق یا خشم است. اکسپرسیونیسم در بستری از تحولات اجتماعی، صنعتی شدن و بحران‌ های فلسفی رشد کرد. این سبک به جای ثبت واقعیت بیرونی، واقعیت ذهنی و روانی را به تصویر می‌کشد و تأکیدش بر احساس است نه مشاهده سرد.

نقاشی سبک کوبیسم

کوبیسم که توسط پابلو پیکاسو و ژرژ براک در اوایل قرن بیستم بنیان نهاده شد، انقلابی در درک بصری بود. در این سبک، اشیا و چهره‌ ها از طریق هندسه‌ های ساده‌ شده همچون مکعب‌ ها، کره‌ ها و مخروط‌ ها تحلیل و بازسازی می‌شوند. هدف این بود که نه فقط ظاهر بیرونی، بلکه ساختار درونی و زوایای مختلف یک شیء به طور همزمان نمایش داده شود.

سبک کوبیسم نقاشی 

نقاشی کوبیستی اغلب تخت و دو‌ بعدی به نظر می‌رسد، اما به شیوه‌ ای نوین به تماشاگر فرصت می‌دهد که موضوع را از دیدگاه‌ های متفاوت تجربه کند. در مراحل اولیه، کوبیسم تحلیلی بسیار سرد و علمی بود، اما بعدها در کوبیسم ترکیبی، کلاژ و عناصر واقعی نیز وارد آثار شد. کوبیسم راه را برای تجرید بیشتر در هنر های بعدی هموار ساخت.

نقاشی سبک سوررئالیسم

سوررئالیسم در دهه ۱۹۲۰ با الهام از نظریه‌ های روانکاوی فروید درباره ناخودآگاه پدید آمد. سالوادور دالی، ماکس ارنست و رنه ماگریت از برجسته‌ ترین هنرمندان این جنبش بودند.

سوررئالیست‌ ها به دنبال تلفیق رؤیا و واقعیت، منطق و خیال، هشیاری و ناخودآگاهی بودند. در آثارشان اشیاء آشنا در موقعیت‌ های عجیب و فرا واقعی ظاهر می‌شدند.

سبک سوررئالیسم نقاشی

زمان و فضا بی‌ثبات بود و قوانین فیزیک بی‌ اعتبار جلوه می‌کرد. تکنیک‌ هایی چون اتوماتیسم، تصادف هدایت‌ شده و تداعی آزاد به کار گرفته می‌شد تا ذهن هنرمند مستقیماً بدون فیلتر عقل بر بوم جاری شود. سوررئالیسم تأکید بر نیروی خیال داشت و هنرمند را دعوت به کشف درون تاریک و پنهان خود می‌کرد.

نقاشی سبک آبستره

نقاشی آبستره یا انتزاعی، از باز نمایی مستقیم دنیای واقعی دست کشید و بر بازی آزاد رنگ، خط و فرم متمرکز شد. واسیلی کاندینسکی، پیه‌ موندریان و جکسون پولاک از پیشگامان این جریان بودند. در آبستره، هنر تبدیل به نوعی زبان بصری خالص می‌شود که احساسات، ریتم‌ ها و مفاهیم بدون نیاز به روایت تصویری بیان می‌شوند.

سبک آبستره نقاشی

فرم‌ ها می‌توانند هندسی یا سیال، ترکیب‌ بندی‌ ها می‌توانند منظم یا انفجاری باشند. گاه یک بوم می‌تواند همچون موسیقی تصویری عمل کند، بیننده را از طریق ضرب‌ آهنگ‌ های رنگی به سفری احساسی ببرد. نقاشی‌ های آبستره به مخاطب آزادی تفسیر می‌بخشند و ذهن او را دعوت به مشارکت فعال می‌کنند.

نقاشی سبک پوست‌ سازی پاپ آرت

پاپ آرت در دهه ۱۹۵۰ و ۶۰ میلادی در آمریکا و بریتانیا شکل گرفت و با الهام از فرهنگ عامه، رسانه‌ ها و مصرف‌ گرایی مدرن، نگاهی تازه به هنر داشت. اندی وارهول با چاپ‌ های تصاویری از مریلین مونرو و قوطی‌ های سوپ کمپبل، و روی لیکتنشتاین با باز آفرینی داستان‌ های کمیک، مرز میان هنر والا و فرهنگ عامه را شکستند.

سبک پوست‌ سازی پاپ آرت نقاشی

رنگ‌ های درخشان، تصاویر تکراری، طنز و گاه نقد اجتماعی، از ویژگی‌ های پاپ‌ آرت بودند. این سبک نشان داد که حتی اشیاء پیش پا افتاده و تصاویر تبلیغاتی هم می‌توانند به موضوعی هنری بدل شوند. پاپ آرت زبان بصری زندگی مدرن را در اختیار گرفت و آن را به شکلی جسورانه و اغلب شوخ‌ طبعانه بازتاب داد.

نقاشی سبک هایپر رئالیسم

هایپر رئالیسم یا فوق‌ واقع‌ گرایی، در اواخر قرن بیستم ظهور کرد و هدفش خلق تصاویری چنان دقیق بود که گویی عکس‌ اند. هنرمندانی چون چاک کلوز و ریچارد استرلتن سعی کردند از تکنیک‌ های بسیار پیشرفته در طراحی و نقاشی استفاده کنند.

تا کوچک‌ ترین جزئیات پوست، انعکاس نور، چین‌ های لباس و حتی گرد و غبار را با دقتی خیره‌ کننده بازسازی کنند. هایپر رئالیسم بیش از آنکه صرفاً تقلیدی از عکاسی باشد، در تلاش برای جلب توجه به خود فرایند دیدن است: اینکه چگونه ما واقعیت را می‌بینیم، باز سازی می‌کنیم و به آن معنا می‌دهیم.

نقاشی سبک فوتوریسم

فوتوریسم اوایل قرن بیستم در ایتالیا ظهور کرد و شیفته دنیای نو ظهور فناوری، صنعت و تحرک مدرن بود. فوتوریست‌ ها معتقد بودند که ماشین‌ ها، قطار ها، برق و جنگ چهره جدیدی از زندگی انسانی را ساخته‌ اند و باید این تحرک در هنر به تصویر کشیده شود.

آنها شیوه‌ های سنتی نمایش را کنار گذاشته و کوشیدند با خطوط مورب، حرکت مکرر و تصاویر دینامیک، حس سرعت و تغییر را بر بوم منتقل کنند.

سبک فوتوریسم نقاشی

هنرمندانی چون اومبرتو بوچونی و جینو سِوِرینی صحنه‌ هایی از مسابقات، شهر های شلوغ و رقص نور ها را با فرم‌ های تیز و انفجاری خلق کردند. فوتوریسم نه تنها در نقاشی، بلکه در مجسمه‌ سازی، شعر و حتی طراحی صحنه تأثیر گذاشت. این سبک کوتاه‌ عمر اما بسیار الهام‌ بخش بود و زمینه‌ ساز گرایش‌ های مدرن دیگری شد.

نقاشی سبک مینیمالیسم

مینیمالیسم که در دهه ۱۹۶۰ در آمریکا رونق گرفت، دعوتی به کاهش عناصر غیرضروری در هنر بود. نقاشان مینیمالیست مانند فرانک استلا و دانالد جاد به استفاده از فرم‌ های هندسی ساده، رنگ‌ های یکدست و خطوط مستقیم روی آوردند.

سبک مینیمالیسم نقاشی

آنها اعتقاد داشتند که هنر نباید حامل پیام‌ های پیچیده یا احساسات شخصی باشد، بلکه باید تنها خود اثر و ماده‌ی خالص آن مطرح باشد. مینیمالیسم با پاکسازی میدان دید بیننده از جزئیات اضافه، فرصتی برای تأمل عمیق‌ تر و ارتباط بی‌ واسطه با اثر فراهم می‌آورد.

در مینیمالیسم هر خط، هر سطح و هر رنگ اهمیت بنیادینی دارد و بیننده را به تجربه‌ ای ناب و بی‌ آلایش دعوت می‌کند.

نقاشی سبک آرت نوو

آرت نوو، سبکی است که اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در اروپا شکوفا شد و تأثیری عمیق بر نقاشی، معماری و طراحی داخلی گذاشت. هنرمندانی چون آلفونس موچا، گوستاو کلیمت و هنری دو تولوز-لوترک از این سبک استفاده کردند تا خطوط نرم، فرم‌ های ارگانیک و الگوهای طبیعی را وارد آثار خود کنند.

سبک آرت نوو نقاشی

گل‌ ها، پیچک‌ ها، پرندگان و امواج در نقاشی‌ های آرت نوو با شکلی شاعرانه و تزئینی ظاهر می‌شوند. رنگ‌ ها معمولاً لطیف و هماهنگ هستند و فضای آثار حس لطافت و رمانتیسیسم ملایمی دارد. آرت نوو با هدف ترکیب هنر با زندگی روزمره، میان مرز هنر کاربردی و زیبایی‌ شناسی خالص حرکت می‌کرد.

نقاشی سبک نئو اکسپرسیونیسم

در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، نئو اکسپرسیونیسم به عنوان پاسخی به هنر مفهومی و مینیمالیسم ظهور کرد. هنرمندانی مانند ژان-میشل باسکیا و جولیان شنابل با نقاشی‌ های بزرگ‌ مقیاس، پرشور و خام دنیای معاصر را به چالش کشیدند.

در نئو اکسپرسیونیسم، فرم‌ های بدوی، ضربات قلم‌ موی خشن، رنگ‌ های تند و ارجاع به تاریخ، فرهنگ عامه و مسائل اجتماعی با هم ترکیب می‌شوند. این سبک بار دیگر به بیان احساسات، اما به شیوه‌ ای خشن‌ تر و بی‌ پرواتر بازگشت.

نئو اکسپرسیونیسم در واقع صدای فریاد دنیایی است که با بحران‌ های سیاسی، نژادی و فرهنگی دست و پنجه نرم می‌کند.

نقاشی سبک رمانتیسیسم

رمانتیسیسم در اواخر قرن هجدهم به عنوان واکنشی علیه عقل‌ گرایی و انقلاب صنعتی پدیدار شد. نقاشان رمانتیک مانند فرانسوا ژرار، تئودور ژریکو و ویلیام ترنر به جای ثبت دقیق واقعیت، به نمایش احساسات فردی، طبیعت وحشی، موضوعات تاریخی پرشور و داستان‌های خیال‌انگیز پرداختند.

سبک رمانتیسیسم نقاشی

در رمانتیسیسم، نور های مرموز، مناظر طوفانی و چهره‌ های پر احساس رایج بود. این سبک دعوت به رهایی از بند عقل و منطق و فرو رفتن در دنیای احساس، خیال و طبیعت می‌کرد. رمانتیسیسم در شکل‌ گیری مدرن‌ ترین گرایش‌ های هنری نیز نقش بسزایی داشت و همچنان الهام‌ بخش هنرمندان معاصر است.

انواع سبک های نقاشی فانتزی

هنر نقاشی را می‌توان در ژانر فانتزی نیز مورد بررسی قرار داد. سبک فانتزی یکی از انواع جدید نقاشی است که شامل چندین استایل و تکنیک خاص می‌باشد. موضوعات و سوژه‌های نقاشی‌های فانتزی عمدتاً نمادین و غیرواقعی هستند.

در این نقاشی‌ها معمولاً شخصیت‌های کارتونی یا تخیلی به تصویر کشیده می‌شوند. انیمه و نقاشی‌های دیجیتال از جمله انواع اصلی نقاشی‌های فانتزی به شمار می‌آیند. این نوع نقاشی‌ها ویژگی‌ها و مشخصات خاص خود را دارند.

نکته مهم در مورد این آثار این است که حتی اگر سوژه‌ها از نظر ظاهری با واقعیت مطابقت داشته باشند، مانند تصویر یک حیوان یا انسان، جزئیات آن‌ها به طور کامل با آنچه در واقعیت مشاهده می‌کنیم متفاوت است. بنابراین، می‌توان انواع سبک‌های نقاشی فانتزی را به عنوان دسته‌بندی دیگری برای این هنر جذاب در نظر گرفت. انواع سبک‌های نقاشی فانتزی شامل موارد زیر می‌شود:

• نقاشی کارتونی
• نقاشی انیمیشنی
• نقاشی تصویری
• نقاشی دیجیتالی
• نقاشی های کودکانه
• نقاشی های عروسکی
• نقاشی کاریکاتوری
• نقاشی های مانگا

کاربرد اصلی نقاشی های فانتزی برای کودکان است. خصوصا در طراحی کتاب داستان های کودک یا نقاشی برای کودک، استفاده از این سبک نقاشی بسیار رایج و محبوب است. استفاده از کاراکترهای محبوب کودکانه، تصویر حیوانات فانتزی، نقاشی شخصیت‌های کارتونی و … از مهم ترین سوژه های نقاشی های فانتزی است.

راه حل ها برای انتخاب سبک نقاشی

برای انتخاب سبک مناسب و اختصاصی در نقاشی راه حل های متفاوتی وجود دارد. بهترین راه حل بررسی و مطالعه در خصوص انواع سبک های نقاشی است. با بررسی:

جزئیات

تکنیک ها

روش ها

سوژه ها

و مواردی از این دست می توان مناسب ترین سبک را شناخت و آن را انتخاب کرد.گاهی اوقات، یک هنرمند یا فردی که به هنر نقاشی علاقه‌مند است، تنها به خاطر پیروی از یک نقاش یا هنرمند مشهور وارد این حوزه می‌شود.

به همین دلیل، ممکن است با آزمایش سبک‌ های خاص نقاشان معروف جهان، بتوانند سبک مناسب خود را پیدا کنند. همچنین، دسترسی یک نقاش به ابزار های نقاشی و دوره‌ ها و کلاس‌ های آموزشی نیز می‌تواند در انتخاب بهترین سبک تأثیرگذار باشد.

در نهایت، با تجربه کردن سبک‌ های مختلف، می‌توان به استعداد، توانایی و علاقه‌ مندی خود به یک سبک خاص پی برد.

سوالات متداول سبک های مختلف نقاشی

1. سبک‌ های نقاشی چه تفاوت‌ هایی با یکدیگر دارند؟

هر سبک نقاشی از منظر فرم، رنگ، موضوع، و دیدگاه فلسفی نسبت به هنر متفاوت است. مثلا رئالیسم واقع‌ گرایانه و دقیق است، در حالی که امپرسیونیسم روی احساس لحظه‌ ای نور و رنگ تمرکز دارد.

2. آیا می‌توان سبک‌ های مختلف را با هم ترکیب کرد؟

بله، بسیاری از هنرمندان معاصر سبک‌ های مختلف را با هم ترکیب می‌کنند. این ترکیب می‌تواند آثار منحصر به‌ فردی خلق کند که مرز های سنتی را در هنر جا به‌ جا می‌کند.

3. چه سبکی برای شروع نقاشی بهتر است؟

بسته به علاقه و شخصیت هر فرد، سبک مناسب متفاوت است. اما معمولا رئالیسم یا امپرسیونیسم به دلیل آموزش پایه‌ های مهمی چون نور، رنگ و ترکیب‌ بندی، گزینه‌ های خوبی برای شروع هستند.

4. آیا سبک نقاشی در احساسات بیننده تاثیر دارد؟

بله. هر سبک می‌تواند احساس متفاوتی را در بیننده ایجاد کند. مثلا آثار اکسپرسیونیستی احساسات شدید و درونی را بر می‌انگیزد، در حالی که نقاشی‌ های مینیمالیستی حس آرامش و سادگی القا می‌کنند.

5. تفاوت میان امپرسیونیسم و اکسپرسیونیسم چیست؟

امپرسیونیسم به ثبت لحظات زود گذر نور و رنگ در دنیای بیرون توجه دارد، در حالی که اکسپرسیونیسم بیان احساسات درونی و دیدگاه شخصی هنرمند را اولویت قرار می‌دهد.

6. چگونه می‌توان سبک نقاشی خودم را پیدا کنم؟

با تجربه کردن سبک‌ های مختلف، دیدن آثار هنرمندان بزرگ، تمرین مداوم و شناخت بهتر از سلیقه‌ ی شخصی می‌توانید به مرور زمان سبک نقاشی مخصوص به خودتان را بیابید.

7. آیا تکنولوژی سبک‌ های نقاشی را تغییر داده است؟

بله. با ظهور ابزار های دیجیتال، سبک‌ های جدیدی مانند نقاشی دیجیتال و هنر مفهومی دیجیتال شکل گرفته‌ اند که امکانات بسیار گسترده‌ تری برای هنرمندان فراهم می‌کنند.

8. آیا هر سبک نقاشی نیاز به تکنیک خاصی دارد؟

بله. هر سبک اصول و تکنیک‌ های ویژه‌ای دارد. مثلا برای نقاشی کوبیسم باید درک عمیقی از فرم‌ های هندسی داشت، یا در سبک سوررئالیسم باید بتوان تخیل آزاد و تصویر سازی ذهنی قوی داشت.

9. سبک‌ های معاصر چطور از سبک‌ های کلاسیک تاثیر گرفته‌اند؟

سبک‌ های معاصر غالبا به بازخوانی، نقد یا گسترش ایده‌ های سبک‌ های کلاسیک پرداخته‌اند. به همین دلیل درک سبک‌ های قدیمی‌ تر می‌تواند فهم آثار جدید تر را بسیار غنی‌ تر کند.

10. آیا می‌توان بدون آموزش رسمی در یک سبک موفق شد؟

بله. بسیاری از هنرمندان برجسته بدون آموزش آکادمیک به موفقیت رسیده‌ اند. مهم‌ ترین نکته، عشق به نقاشی، تمرین مداوم و داشتن نگاه خلاق است.                                                                                                                                  

⏬مقالات پیشنهادی⏬

تاثیر رنگ ها در هنر سبک های مختلف موسیقی نقش موسیقی در فرهنگ‌ جوامع

مطالعه بیشتر